Koskoca bi oyun bu dünya perdesindeki yaşam seneryosu ve figüranlarıda bizler.Motor dedi ve başladı oyun hepimize bir rol düştü kimimiz ağladık kimimiz sevindik kimimiz sevdik kimimiz aşık oldu kimimiz nefret etti uzun uzun oynadık rolümüzü kaptırdık kendimizi kimi zaman kimi zaman gerçek sandık rolümüzü,usta oyunculardık kaptırdık kendimizi rollere herkes kendi rolünün başkahramanıydı ama yaşam seneryosu ne yazdığı hiç belli değildi usta oyuncularız ya seneryoları okumadan hazırdık rolümüze hep bir umut hep bir sevinç içindeydik ama seneryo acımasızdı galiba oyun drama,korku ve gerilimden oluşuyordu.Uzun metrajlı bir oyundu bu kimileri için kısa metrajlı olsada çoğu için uzun hatta upuzun metrajlıydı ama gözünü açıp kapatıncaya kadar o upuzun olan zaman kısacık bir adım atcak kadar kısa olabiliyor ama biz yine rolümüze devam ediyoruz..ee artık son perdedeyiz belkide en acısı bu figüranların sonları...Yaşam senryosu sona eriyor artık ve mutlu son bütün figüranlar ölür dünya perdesi kapanır yaşam seneryosu kapanır ve oyun burda biter...
Oyunun Adı : MutLu Son ÖLüm
Figüranlar : İnsan..
Oyunun Adı : MutLu Son ÖLüm
Figüranlar : İnsan..